Atelier Dirk Vander Eecken

(na het atelierbezoek aan Dirk Vander Eecken)

Iets schrijven over iets dat
zonder woorden leeft,
praten over beelden waar je geen idee van hebt:
het is een verloren zaak.

Onbesefbare deeltjes
die beweeglijk naar je toeschieten,
op- en neergaan,
kleur nemen maar niet hebben -
jou nemen maar niet hebben,
zonder vernuftige hulpstukken;
die aan de tijd zullen voorbijgaan,
die niet gezien zijn maar wel zijn.

Ach, het is allemaal meer dan dat
maar zonder er een lichaam bij te denken, kan ik haast niet denken en hier is dat een ambetantigheid.
Denk ik er een lichaam bij dan voelt dat zich verloren,
een wees zonder huis in een transparante context van mogelijkheden,
zich opduwend boven de gelegde structuur uit,
een ambetante plek wordend -
zoals je ze daar ziet maar dan jij zelf.

Het heeft handen, dit tentakel
en is een verzengend onweerstaanbaar lichaam,
het trillende verlangen naar het afschuwelijke
dat je ook niet loslaat in je slaap
en lastig meewandelt altijd altijd altijd.

Het lichaam zal nooit perfect zijn
nooit nooit nooit.