In mijn stilstaande auto
op de Lage Vleutweg
de ramen open
zelfs de deur aan de rechterkant wagen-
wijd terwijl de populieren op
eigen hoogte fluisteren dat
het steeds harder regenen zal.
De engel en de mens zijn
beiden onbereikbaar,
schizofrene schetsen van elkaar.
De een zoekt de ander in zichzelf, de
ander vreest de een in ieder ander.
Het stof van de Lage Vleutweg
als lichaam van oneindige deeltjes
net als de tranende zachte druppels
de rikkende fietsraderen
de zoete medezielen die af en toe
langsschuifelen van
knooppunt weg naar knooppunt toe.
...
Griet Menschaert, citaat uit gedicht voor De Vleut, Best, i.o.v. Euro Land Art
op de Lage Vleutweg
de ramen open
zelfs de deur aan de rechterkant wagen-
wijd terwijl de populieren op
eigen hoogte fluisteren dat
het steeds harder regenen zal.
De engel en de mens zijn
beiden onbereikbaar,
schizofrene schetsen van elkaar.
De een zoekt de ander in zichzelf, de
ander vreest de een in ieder ander.
Het stof van de Lage Vleutweg
als lichaam van oneindige deeltjes
net als de tranende zachte druppels
de rikkende fietsraderen
de zoete medezielen die af en toe
langsschuifelen van
knooppunt weg naar knooppunt toe.
...
Griet Menschaert, citaat uit gedicht voor De Vleut, Best, i.o.v. Euro Land Art