--
De tekeningen van Griet Menschaert lijken op het eerste gezicht bezaaid met een kluwen van lichaamsdelen. Zonder duidelijke context zweven halve lichamen over het papier. Bij nadere beschouwing blijkt de aanvankelijke wirwar een logisch gevolg van haar constante zoektocht naar de juiste weergave van beweging en houding.
Zelf noemt ze dit een vrouwelijk realisme. De snel wisselende emoties die zij ondergaat bij de waarneming en het tekenproces worden niet gebundeld tot één conclusie, maar in snelle analyses naast elkaar getoond. Zo kan er opeens van alles uit een hoofd tevoorschijn komen. Lichaamsdelen kunnen opeens sterk worden vergroot en dan weer eindigen in een vlakke lijn. Ze bewegen tussen de tweede en de derde dimensie. Voor haar is afstand van haar onderwerp niet mogelijk. Zij geeft voortdurend haar gedachten en gevoelens erover weer. Haar blik naar buiten wisselt zij af met een blik naar binnen. Zij ijkt, als het ware, datgene wat zij ziet bij een ander eerst aan zich zelf en vertrouwt het dan toe aan het papier.
Door de helderheid van haar tekentechniek weet ze deze intieme werken ook te verheffen tot een boeiend kijkspel voor anderen. De soberheid van alleen het potlood houdt de complexiteit van de inhoud in balans. Af en toe verwerkt zij kleur, al is dit vooral om te onderzoeken of ze met haar tekening wel ver genoeg is gegaan. Het werk wordt niet groter gemaakt dan het is; zij accepteert de autonome status van de tekening. Een fascinerende symbiose tussen talent en techniek.
Liesbeth Schreuder
Tripkau 2009