Ontknoping. Ontmanteling. Onteigening
Serge van Duijnhoven
Wrijf uit het vaak, God die niet luistert.
De mare is diep, de angst is een gotspe.
Wat je mist ben je zelf, wat je zegt tot je spijt.
Verschrompel het ego, gepekelde zonden.
Erken je tekort, sus je geweten.
Verzeker de liefde, vertraag je gedraaf.
Belazer de bazen, verpop van gedaante.
Vertaal de een-tweespraak, verzwijg al de rest.
Verkondig de dagen, verlaat wie niet waard.
Alleen is geen einde, twee net geen eenheid.
Drie is voor even, vier voor altijd.
Wantrouw de passie, betwijfel principes.
Wik je expressies, behoud wat je raakt.
Niemand weet waar, noch wat hem toekomt.
Niemand weet hoe, noch hoe het smaakt.
Vrees niet het vreemde, wel het bekende.
Wantrouw de waarheid, gis naar het raadsel.
Maal niet om heden, sluit af mettertijd.
(uit 'Wat ik zie kan ik niet zijn', een dichter op zoek naar de bronnen van het Groene Woud, Uitgeverij Pels & Kemper, 2011)