Parijs

opgefoktheid in de spieren
haat onbestemd ongericht
in zijn vuilste vorm
mensen die ontploffen voor 'de goede zaak'
ten koste van andere mensen
het is 'gewoon zo'
en zij gaan wél naar Disneyland Parijs

Op een grasveld tussen
mega-onbekenden waarmee je ineens
een verzameling bent. Ongewis gelaten
onder en boven je trekt alles weg
het rode in het zwarte
in de loop van een kalasjnikov
worden je oogballen vermorzeld
in je maag keert zich de wereld om
je bent klaar om dit te dragen
al weet je begot niet hoe
misschien vastgeklampt aan de rondsuizende
letterstukken in paniek weggesschoten van
de tribune af. Goal. Het is raak. In het hart
van je religie die al zo goed
als geen religie meer was.