Dit is een brief aan de herinnering

Dit is een brief aan de herinnering.

En daarin een atleet
lang en galant,
een zachte steen,
pikzwart en stevig
als de nacht
waarin hij je ontdekt.

Jungle
draait hij, je danst,
en vergat het leven
tot nu
het hele, het zotte
leven tot nu.

De dag nadien.
In ondergrondse gangen.
Een tong die ‘sss, sss’
aan je kluiten kriebelt. 
Hij schuift uit de enveloppe.
‘Niets gehoord’, leg je uit
aan jezelf, ‘niets gehoord’.
De slang, oh, ongenadig,
lebbert uit je aarzeling schroomloos
je hele jonge verraad.

Zijn jukbeenderen, ja,
zijn rankheid een twijg,
zijn timbre...
Je gaat dieper dansen naderhand,
dieper door je heupen,
dieper in je kuilen.

Nooit eerder zwaaiden zulke gulle lippen met
zulk een gulheid naar die van jou.
Nooit eerder en nooit later tastten zulke donkere spieren zo
rokend aan je dijen en
rolden woorden zo sensueel door je kanalen,
de hele lengte over.
De hele lange lengte over.