Juk. Mijn denkspieren zijn verzuurd. Naast allerlei virus gerelateerde complottheorieën vreten er vandaag ook nog subsidie-deadlines aan. Daar word ik dus ongezellig van. Ik heb alleen L. een paar minuutjes gebeld, tussen het uitbraken van een bureaucratisch verantwoord activiteiten- en beleidsplan door. Hij was zo snugger geweest om een roeiapparaat aan te schaffen, vertelde hij. Kwartiertje per dag te gebruiken. “Kom het gerust een keer uitproberen.” Typisch L. om het grappig te vinden mij zoiets aan te bieden als het vanzelfsprekend niet kan. En toch, een roeiapparaat is een begrip waarover ik nog zelden mijn licht heb laten schijnen. Het kan maar helpen. Ik ga het uitproberen, terwijl ik mijn ogen van dit scherm pluk en naar de hemel richt. Wie weet!
