15 mei 2020

Een nieuw pak zout

Een nieuw pak zout kwam vandaag tot me als een geschenk uit het paradijs. In een met plastic omwikkeld lavendelblauw doosje stond het ineens op het aanrecht, heel nonchalant naast het koffieapparaat. Oh, en hoe het straalde! En hoe blij ik was met de komst van dat zout! Want ja, de aanwezigheid van dit zout vertelde mij dat er nog verrassingen in huis moesten zijn. “Kijk maar eens rond”, fluisterde het zout. Ineens heel wakker speurde ik de omgeving af naar meer nieuwe cadeautjes. Ik stelde vast dat de fruitschaal die de voorbije dagen langzaam maar zeker verworden was tot niet meer dan een lege belofte weer rijkelijk was gevuld, met prachtige appelen en bananen. Ik riep: “Juij, lekkere appels! En bananen!” Wellicht in de hoop dat mijn kleine zus zou komen aan rennen om zich mee te verwonderen over mijn ontdekking, waarop we vervolgens samen verder zouden speuren. Ik opende opgewonden de koelkast om te zien wat er nog meer ons territorium binnen gesmokkeld was. Koolrabi! Champignons! Oh! Als mijn kleine zus hier was geweest, hadden we samen op onze tenen gestaan en met onze neuzen in de koelkast geloerd. We waren snel weg gerend wanneer mama de keuken binnen kwam. We hadden ons achter het muurtje verstopt en hadden samen staan blozen om de appel die ik in gauwte nog meegenomen had.


Tekening 2020
(foto door Peter Cox)