Vanochtend werd ik wakker terwijl ik droomde dat ik naar het zwembad was gegaan. Ik had mijn kleerkast bij me, op zich niets bijzonders want de twee anderen in mijn gezelschap rolden eveneens een rij kleren op een hanger met zich meer. Ze rolden die kleren voort met dezelfde naturel waarmee we tegenwoordig onze telefoons meedragen: haast vergroeid, tersluiks en voortdurend steels in de gaten houdend.
Mijn kleren zaten in een lange zwarte sporttas met wieltjes eronder. Maar ook als je mijn tas opende, híngen mijn kleren. Ze hingen niet strak netjes zoals ik me dat herinner uit de winkels. Ze hingen erbij zoals in mijn eigen kast, zonder logica, en met her en der een ander kledingstuk dat ernaast of eronder is beland. Alle kleren in die tas waren effen, geen motiefjes, geen franjes en vooral zwart, wit, beige en rood.
Ik zwem graag. Ik mis het zwemmen. In mijn droom kleedde ik me om. Van de twee die bij me waren, was er eentje die wist hoe graag ik wel niet zwem. Zij legde dat uit aan de ander. We hadden hiernaar uitgekeken. Ik alvast zeker wel. Eindelijk weer heerlijk baantjes trekken! Maar toen we bij het bad kwamen, vertelde de badmeester dat we niet in het water mochten. Er was nog een oefening bezig. We plaatsten onze kledingrekken naast het bad en installeerden ons op het bankje. Ik wacht niet graag. Ik bedacht me dat ik een nieuwe zwembril nodig had. Ik liep naar het winkeltje van het zwembad. Daar hadden ze maar één soort zwembril die enigszins serieus te nemen viel. Er hingen rijen vol van. Ze hadden zwarte bandjes met vlammetjes erop, heel cool. Ik nam een paar en rekende af. Terug naar het zwembad vol goede zin. Helaas, het was nog steeds niet vrijgegeven. Terug naar het bankje. Mijn brilletje dan maar testen.
Komt er uit het niets een mannelijke zwemmer bij me staan, net als ik van middelbare leeftijd, in zwarte zwembroek. Hij informeert naar mijn nieuwe zwembril. Of ik er tevreden mee ben. Hij overweegt er ook één aan te schaffen. Ik vertel hem dat het sowieso niet erger kan zijn dan mijn roze knellende Speedy die ik al jaren gebruik. Kenners onder elkaar, want hij lacht me niet uit. Ik word wakker.
Vandaag is Zus jarig. Ik kon niet naar haar toe. Wachten op het bankje.
Tijdens het tekenen, kwam er een bank uit mijn vingers. En twee mensen die daar intiem iets op doen met elkaar. “Softporn”, reageert K. wanneer ik haar de tekening app.
Misschien wel ja.
Maar de bloemen zijn voor Zus.
