Lieve M.
Via de penningmeester van mijn stichting vernam ik dat je plots bent overleden. Het virus… Ik moet even heel serieus slikken. Hier bestaan alleen onhandige woorden voor…
Jij was zo iemand die – typisch Eindhoven – informeel mijn leven binnen kwam wandelen en het een beetje warmer maakte toen ik hier nog niet zo heel lang woonde. Mijn hersens voeren me na dit bericht meteen richting de tijd in het ateliercomplex waar we elkaar als generatiegenoten leerden kennen. Ik kwam graag bij jou over de vloer. Je was ontvankelijk, zorgzaam en had heldere ideeën. Je was een krachtige vrouw met een innemende lach. Ik belde zonet A. die toen ook in de ateliers daar zat, om het verdrietige nieuws met haar te delen. Bij haar welde het woord ‘oervrouw’ op. Terecht, vind ik. Zulke aardse waardigheid had jij.
Jij hebt mij in die jaren op een subtiele manier geïnspireerd. Gewoon door hoe je was. Maar ook door wat je deed. Je was letterlijk bezig met de ruimte in de stad. Dat gaf mij lucht. Ik ben van nature geneigd meer van een afstandje te kijken naar de wereld. Jij dook er gewoon in. Dat bewonderde ik en het moedigde mij aan zelf ook wat minder terughoudend te zijn. Je kroost kwam af en toe in het complex over de vloer, voor mij als kinderloze kunstenaar ook iets gedenkwaardig! Ook dat verlichtte mijn geest! Je studio was knus, jij was een designer, ik een kunstenaar. Bij jou was het klantvriendelijk ingericht, kleurrijk ook. Bij mij was het een chaos van papier en potloden. Jij opende ogen op een zachte manier, gewoon door hoe je was en welkom heette.
Ik denk dat jij de afstand tot de designers kleiner hebt gemaakt voor mij. Want ja, dat was nog even een dingetje destijds, toen we allemaal nog niet zo lang onze praktijk hadden en van bovenaf samen in een complex werden genodigd bij wijze van experiment: kunstenaars én designers. Mede dankzij jou ontdekte ik hoe verrijkend het is om met elkaar in gesprek te gaan. Je stond van bij het begin op mijn verlanglijstje voor KONT magazine. Ik heb enorme spijt dat we niet meer aan die samenwerking kunnen toekomen.
Lieve M., dank voor de subtiele, zoete wind die je door Eindhoven liet waaien. Ik koester het stukje dat je in mij achterliet.
G.
PS: Ik voeg hierbij een tekening die geïnspireerd is op mijn beeld van jou in je atelier, en op je liefde voor de wonderlijke geest van het kind.
Via de penningmeester van mijn stichting vernam ik dat je plots bent overleden. Het virus… Ik moet even heel serieus slikken. Hier bestaan alleen onhandige woorden voor…
Jij was zo iemand die – typisch Eindhoven – informeel mijn leven binnen kwam wandelen en het een beetje warmer maakte toen ik hier nog niet zo heel lang woonde. Mijn hersens voeren me na dit bericht meteen richting de tijd in het ateliercomplex waar we elkaar als generatiegenoten leerden kennen. Ik kwam graag bij jou over de vloer. Je was ontvankelijk, zorgzaam en had heldere ideeën. Je was een krachtige vrouw met een innemende lach. Ik belde zonet A. die toen ook in de ateliers daar zat, om het verdrietige nieuws met haar te delen. Bij haar welde het woord ‘oervrouw’ op. Terecht, vind ik. Zulke aardse waardigheid had jij.
Jij hebt mij in die jaren op een subtiele manier geïnspireerd. Gewoon door hoe je was. Maar ook door wat je deed. Je was letterlijk bezig met de ruimte in de stad. Dat gaf mij lucht. Ik ben van nature geneigd meer van een afstandje te kijken naar de wereld. Jij dook er gewoon in. Dat bewonderde ik en het moedigde mij aan zelf ook wat minder terughoudend te zijn. Je kroost kwam af en toe in het complex over de vloer, voor mij als kinderloze kunstenaar ook iets gedenkwaardig! Ook dat verlichtte mijn geest! Je studio was knus, jij was een designer, ik een kunstenaar. Bij jou was het klantvriendelijk ingericht, kleurrijk ook. Bij mij was het een chaos van papier en potloden. Jij opende ogen op een zachte manier, gewoon door hoe je was en welkom heette.
Ik denk dat jij de afstand tot de designers kleiner hebt gemaakt voor mij. Want ja, dat was nog even een dingetje destijds, toen we allemaal nog niet zo lang onze praktijk hadden en van bovenaf samen in een complex werden genodigd bij wijze van experiment: kunstenaars én designers. Mede dankzij jou ontdekte ik hoe verrijkend het is om met elkaar in gesprek te gaan. Je stond van bij het begin op mijn verlanglijstje voor KONT magazine. Ik heb enorme spijt dat we niet meer aan die samenwerking kunnen toekomen.
Lieve M., dank voor de subtiele, zoete wind die je door Eindhoven liet waaien. Ik koester het stukje dat je in mij achterliet.
G.
PS: Ik voeg hierbij een tekening die geïnspireerd is op mijn beeld van jou in je atelier, en op je liefde voor de wonderlijke geest van het kind.
